وضعیت وخیم سُعدا خدیرزاده و نوزادش در زندان ارومیه

 بر اساس گزارش‌های رسیده، «سُعدا خدیرزاده»، زندانی سیاسی کُرد که تنها چند ساعت پس از سزارین با نوزادش به زندان ارومیه بازگردانده شده بود، به همراه فرزندش در «وضعیت بد جسمانی» است.

روز جمعه، هفت مرداد، سایت حقوق بشری هه‌نگاو به نقل از یک منبع آگاه نوشت: «خانم خدیرزاده روز جمعه، از ناحیه بخیه سزارین دچار خونریزی شدید داشته و با این حال به مراکز درمانی منتقل نشده است.»

این منبع آگاه همچنین گفت: «نوزاد این زندانی سیاسی نیز به دلیل گرمای زیاد زندان، نبود تهویه هوا و امکانات خنک‌کننده دچار حساسیت ناشناخته و اسهال شدید شده است.»

خانم خدیرزاده، ۳۰ خرداد پس از هشت ماه حبس در زندان مرکزی ارومیه، تنها چند ساعت قبل از عمل سزارین به بیمارستان منتقل شد و عصر همان روز و بدون تکمیل دوره درمان به زندان مرکزی ارومیه بازگردانده شد.

او ۲۲ مهر ۱۴۰۰ «بدون ارائه برگه قضایی» توسط نیروهای اداره اطلاعات پیرانشهر بازداشت و به بازداشتگاه این نهاد امنیتی در ارومیه منتقل شد. اتهامات خانم خدیرزاده تاکنون مشخص نشده است.

او پیشتر با انتشار یک فایل صوتی از زندان گفته بود که او را به اتهام‌های «واهی به عنوان گروگان در زندان نگه داشته‌اند» و در نخستین روزهای بازجویی و با وجود بارداری، ماموران امنیتی در بازداشتگاه اطلاعات به او «پیشنهادهای غیراخلاقی» داده‌ بودند.

مسئولان زندان ارومیه نیز با وجود گواهی پزشک مبنی‌ بر شرایط نامساعد جسمی این زندانی سیاسی در دوران بارداری، با درخواست آزادی موقت او حتی با قرار وثیقه مخالفت کرده‌‌ بودند.

خانم خدیرزاده با وجود شرایط سخت جسمانی در ماه‌های پایانی بارداری در اعتراض به بلاتکلیفی خود در زندان اعتصاب غذا کرده بود.

در پی این اقدام، عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای ضمن هشدار درباره وضعیت خانم خدیرزاده اعلام کرده بود که مقامات ایران در «اقدامی بی‌رحمانه» جان و سلامت این زندانی را «به بازی گرفته‌اند»

انتشار فیلم اعتراف اجباری دو معترض دیگر به حجاب در خبرگزاری فارس

 خبرگزاری فارس، نزدیک به سپاه پاسداران، چند روز پس از انتشار فیلم اعترافات اجباری و «مصالحه» زنی که او را سپیده رشنو معرفی می‌کند، فیلم «اعتراف و ابراز شرمساری» دو معترض دیگر به حجاب اجباری را منتشر کرده است.

در این ویدئو که روز پنج‌شنبه، ششم مرداد، منتشر شده است، دو زن جوان که پیشتر ویدئوی واکنش آن‌ها به تذکر یک آخوند درباره حجاب در شبکه‌های اجتماعی به‌ طور گسترده منتشر شده بود، در حال ابراز پشیمانی مشاهده می‌شوند.

مشخص نیست که این دو زن در چه شرایطی حاضر یا وادار به نشستن در برابر دوربین شده‌اند، چه نهادی آنها را دستگیر کرده و اصلا بازداشت آنها با چه اتهامی صورت گرفته است. همزمان حکومت جمهوری اسلامی بارها مخالفان و ناراضیان را بدون رضایت خود آنها در برابر دوربین نشانده و نام اظهارات آنها را «اعتراف» گذاشته است.

محور اظهارات این دو زن که چهره آن‌ها فیلتر شده و واضح نیست انتقاد از مسیح علینژاد، فعال مدنی و منتقد سرسخت جمهوری اسلامی، است که به گفته آن‌ها ویدئوی مربوط به درگیری لفظی‌شان با فرد معمم را منتشر کرده است.

دو زن جوان همچنین از «اهانت ناخواسته به تذکر روحانی» ابراز ندامت می‌کنند.

برخی منابع خبری پیشتر هویت زنی را که با این آخوند درگیر شده بود «الهام فرشاد» اعلام کرده بودند.

پیشتر نیز ویدئوی مربوط به اعترافات اجباری زنی منتشر شده بود که خبرگزاری فارس مدعی بود سپیده رشنو، زن معترض به تذکر حجاب اجباری در اتوبوس، است.

در این ویدئو زنی که چهره‌اش فیلتر شده، اما خانم رشنو معرفی می‌شود می‌گوید که آن چه درباره روند درگیری او با زن محجبه در اتوبوس بی‌آرتی گفته شده، نادرست و دروغ بوده است.

پس از انتشار این ویدئو، برخی رسانه‌ها به نقل از منابع آگاه اعلام کردند که زنی که در ویدئوی خبرگزاری فارس دیده می‌شود، خانم رشنو نیست، بلکه زنی است که در اتوبوس با زن متذکر حجاب اجباری درگیر شده و دستش آسیب دیده است.

این زن نیز در اظهارات خود بیشتر درباره درگیری فیزیکی با زن محجبه توضیح می‌دهد.

در روزهای بعد، خبرگزاری فارس این ویدئو را از سایت خود حذف کرد.

هفته گذشته شمار زیادی از کاربران شبکه‌های اجتماعی با راه‌اندازی یک توفان توییتری با هشتگ «سپیده کجاست» با انتقاد از بی‌خبری از محل بازداشت این زن هنرمند، خواستار پاسخگویی مقام‌های مسئول در این زمینه شدند.

در همین حال آرش صادقی، کنشگر مدنی و زندانی سیاسی پیشین، در توییتی که شامگاه جمعه، هفتم مرداد، منتشر کرد مکان فیلمبرداری ویدئوی اعترافات اجباری زنی را که سپیده رشنو خوانده شده «اتاق مخصوص اعترافات تلویزیونی (بند یک الف)» معرفی کرد.

آقای صادقی در ادامه احتمال داده است که خانم رشنو در «بازداشتگاه یک الف» یا «یکی از خانه‌های امن اطلاعات سپاه» باشد.

این کنشگر مدنی در ادامه با ابراز تعجب از حضور رایحه ربیعی- زن محجبه‌ای که در پی تذکر به خانم رشنو با او درگیر شد- در این مکان افزوده است: «آیا یک فرد می‌تواند بدون وابستگی به نهاد امنیتی وارد محیط یک بازداشتگاه مخفی شود؟!»

سپیده رشنو، ۲۸ ساله، هنرمند، داستان‌نویس و ویراستاری است که پس از اعتراض به مامور امر به معروف در اتوبوس بی‌آرتی در روز ۲۵ خرداد بازداشت شد. آمر به معروف تهدید کرده بود که ویدئویی را که از خانم رشنو گرفته به «سپاه» می‌دهد.

او از زمان بازداشت، از دسترسی به وکیل و تماس با خانواده خود محروم بوده است

روایت‌های زنان از خودکشی و کودک‌همسری در ایران

 

کتاب «زنان و خودکشی در ایران» نوشته بهناز حسینی، پدیده­‌هایی نظیر کودک‌­همسری، قتل­‌های ناموسی و خشونت جنسیتی و خودکشی زنان در استان‌های کردنشین ایران را دربرمی­‌گیرد.

این اثر که توسط انتشارات راتلج به چاپ رسیده، در کنار بررسی ساختار سنتی، اقتصادی، اجتماعی-سیاسی و سازوکارهای قانونی کشور ایران به­ طور کلی، و استان‌­های کردنشین به ­طور اخص، به چرایی رواج چنین پدیده‌هایی و تأثیرات آن می‌پردازد.

نویسنده در این اثر با بهره‌گیری از نظریات فمنیستی و همچنین بر پایه نظریه ارتباط دوسویه میان فقر و خودکشی به کاوش در باب نرخ بالای خودکشی در میان زنان استان‌های غربی ایران می‌پردازد.

این اثر، بر سیاق پژوهش‌های تجربی، از جمله انجام مصاحبه­ با زنان مناطق کردنشین کشور، مباحثی نظیر منزوی کردن کردها در ایران، سرکوب حقوق آنها و خشونت علیه زنان در اشکال گوناگونش را مورد توجه قرار می‌دهد و به آنها می‌پردازد. 

حسینی در مقدمه کتاب هدفش از انجام این پژوهش را شنیده شدن صدای زنان از خلال روایت‌هایشان و آگاه ساختن جهان نسبت به کمکی عنوان می‌کند که این زنان به شدت به آن محتاجند.

به باور حسینی دیدگاه فمنیستی بازاندیشانه محقق با فهم اهمیت ارزش‌ها و نگرش‌های خودش در ارتباط با فرایند پژوهش آغاز می‌شود. پس‌زمینه مشترک فرهنگی نویسنده در این اثر به گفته خودش به او در ایجاد دسترسی به شرکت‌کنندگان تحقیق کمک کرده و همانطور که خود در کتاب عنوان می‌کند، عواملی نظیر سن و تبار و جنسیت خودِ مؤلف به او در خلال این پژوهش کمک کرده تا بتواند از مزیت‌های خودی بودن در انجام مصاحبه‌ها بهره ببرد. زن بودن و کرد بودن به او کمک کرده تا بتواند از تأثیر تفاوت‌ها در فرایند مصاحبه‌ها بکاهد و از این امتیاز در جهت ایجاد همکاری اطمینان‌بخش و رابطه دوستانه با مصاحبه‌شوندگان استفاده کند، تا آنجا که مصاحبه‌شوندگان از درک متقابل او از مسائل اطمینان داشتند.

کتاب از چهار بخش تشکیل شده است. نویسنده در بخش مقدمه کتاب به طرح مفاهیم اصلی می‌پردازد که در فصل‌های بعدی کتاب مطرح خواهند شد. از جمله این مفاهیم می‌توان به قتل‌های ناموسی، خشونت علیه زنان و خودکشی اشاره کرد.

او در ادامه به طرح مباحث روش‌شناختی و مشکلات و تنگناهایی اخلاقی می‌پردازد که در طول انجام کارهای میدانی با آنها مواجه شده است. این فصل همچنین به ارائه شرح مختصری از تاریخ معاصر دین و شرایط اجتماعی-اقتصادی جامعه می‌پردازد و علاوه بر آن، در کنار بررسی ساختار پدرسالارانه و هنجارها و ارزش‌های مذهبی، فرهنگی و سنتی -مانند مردانگی، شرافت و پدرسالاری- که زیربنای بافت اجتماعی کردستان ایران را تشکیل می‌دهد، چگونگی ارتباط این عوامل با جنبه‌های متفاوت خشونت علیه زنان را مورد مداقه قرار می‌دهد.

مفهوم شرافت و در هم تنیدگی جنایات ناموسی با سنت‌های فرهنگی و آداب و رسوم جامعه کرد ایرانی از جمله مباحث دیگری است که در این فصل مورد توجه قرار گرفته است.

بی‌عدالتی کیفری و تبعیض علیه زنان از موضوعات اصلی فصل دوم کتاب به شمار می‌روند. نویسنده برای پرداختن به این موضوعات به سراغ قوانین کنونی مرتبط با قتل‌های ناموسی می‌رود. او ضمن تحلیل نظام حقوقی و فقه کیفری کشور ایران، با رویکردی نقادانه به تحلیل جدیدترین متمم‌­ها و اصلاحیه­‌های قانونی می‌پردازد که در حقوق کیفری در خصوص قتل‌های ناموسی لحاظ شده است.

او در این فصل در باب الزام دولت در انجام تحقیق و بررسی و پایان بخشیدن به اشکال مختلف خشونت علیه زنان به بحث می‌پردازد، خشونتی که توسط مأموران دولتی یا افراد غیردولتی اعمال و غالباً در چارچوب هنجارها و ارزش‌های فرهنگی سنتی توجیه می‌شود.

فصل سوم کتاب به موضوع کودک‌همسری و ارتباط آن با فقر و شرایط اجتماعی- اقتصادی و فرهنگی اختصاص دارد. نویسنده در این فصل تلاش می‌کند تا بر مبنای پیشینه کودک‌همسری در ایران و چارچوب حقوقی این کشور به شناسایی عواملی بپردازد که برحسب قوانین اسلامی موجب تداوم کودک‌همسری در استان‌های کردنشین ایران می‌شود.

او در ادامه تحقیق خود نمایی کلی از جایگاه زن در جامعه ارائه داده و نشان می‌دهد که چگونه توسعه‌نیافتگی اقتصادی حاکم، فقر گسترده و همچنین هنجارهای اجتماعی و انتظارات فرهنگی و مذهبی در کنار فقر فرهنگی و بی‌سوادی خانواده‌ها به پدیده کودک‌همسری دامن زده است. نویسنده همچنین با تحلیل روایت‌هایی که در خلال انجام کار میدانی جمع‌آوری کرده، الگوی کودک‌همسری و دلایل پس آن را تصویر می‌کند.

حسینی ­همچنین به ترسیم کودک‌همسری در این منطقه و ارائه برداشت‌های زنان از این موضوع و چگونگی تأثیر آن بر سلامت و پیشرفت زنان، رشد فردی و اجتماعی آنان، روابط خانواده و اجتماع و جامعه بزرگتر می‌پردازد.

نرخ روزافزون خودکشی زنان از دیگر موضوعاتی است که در این فصل بدان پرداخته می‌شود؛ نویسنده در این بخش با تمرکز بر زنان بیوه و مطلقه و بر مبنای روایت‌های شخصی ۲۱ زن، ۱۷ تا ۳۶ ساله، داستان‌های دلخراشی از درماندگی و ناامیدی این زنان و بی‌اعتنایی به آنها را روایت می‌کند.

فصل چهارم و پایانی کتاب جایگاه زنان در جامعه را در چارچوب ازدواج و تشکیل خانواده و سپس در ارتباط با بازار کار مورد بررسی قرار می‌دهد. تبعیض، جستجوی شغل و «زنانه‌سازی» فقر از جمله مفاهیمی است که در این فصل مطرح می‌شود و مورد بحث قرار می‌گیرد. این فصل به ارائه پیشینه‌ای فرهنگی از مفهوم شرافت در ساختار پدرسالارانه و محافظه‌کار استان‌های کردنشین ایران می‌پردازد. حسینی همچنین ارزش‌های زیربنایی خانواده و جامعه کردی و چگونگی تأثیر آنها بر نقش و جایگاه زنان در جامعه، به طور اخص، و روابط اجتماعی، به طور کلی را مورد کنکاش قرار می‌دهد.

حسینی در پژوهش خود ضمن توجه به خشونت خانگی، چه خشونت‌های مستقیم جسمی یا تجاوز جنسی، اذیت و آزار روانی یا اعمال خشونت از طریق رسومی مثل ازدواج اجباری یا قتل‌های ناموسی، ماهیت سیاسی چنین خشونت‌هایی را نیز مورد بررسی قرار می‌دهد، چراکه اعمال خشونت‌آمیز مشخصی در قانون اساسی ایران مصون از کیفر هستند و در فقه اسلامی به آنها مشروعیت داده شده است.

بخش‌های پایانی کتاب به بحث در مورد مباحثی نظیر دلایل چندگانه و پیچیده پسِ خشونت جنسیتی و جنبه‌های روانشناختی خودکشی و درمان‌های موجود و راهبردهای شناخته شده برای پیشگیری در این حوزه می‌پردازد.

کتاب زنان و خودکشی در ایران برای آن دسته از پژوهشگران حوزه‌های جامعه‌شناسی، جرم‌شناسی و مطالعات خاورمیانه که به موضوعات خشونت، جنسیت و خودکشی علاقه‌مندند، پژوهشی جالب توجه خواهد بود

زنان عشایر کهگیلویه و بویراحمد از ابتدایی‌ترین امکانات بهداشتی محروم هستند

 یرنا نوشت: سرپرست دفتر امور بانوان و خانواده استانداری کهگیلویه و بویراحمد گفت: عشایر از ابتدایی‌ترین امکانات بهداشتی محروم هستند و در این رابطه با مسائل و مشکلات بسیاری مواجه هستند.

عاطفه سادات مدبرنژاد چهارشنبه شب در شورای عشایر کهگیلویه و بویراحمد که با حضور رئیس سازمان امور عشایر کشور برگزار شد، اظهار داشت: نام زنان عشایر با صبر، استقامت و سخت‌کوشی عجین شده و وفاداری و شجاعت آنها به عنوان یک الگو مطرح است.

سرپرست دفتر امور بانوان و خانواده استانداری کهگیلویه و بویراحمد بیان کرد: اما در کنار صبر و استقامت، درد بخش جدای ناپذیر زندگی عشایر است و دچار سختی های زیادی می شوند.

وی با بیان اینکه زنان عشایر تقریبا نیمی از جمعیت عشایری استان را تشکیل می‌دهند افزود: این زنان شجاع و سختکوش با مسائل و مشکلات عدیده مواجه هستند.

سرپرست دفتر امور بانوان و خانواده استانداری کهگیلویه و بویراحمد گفت: اولین مورد بحث سلامت و بهداشت است متاسفانه عده‌ای از زنان عشایری استان به دلیل شرایط حاکم بر زندگی نسبت به مسائل بهداشتی آگاهی لازم را ندارد و با فقر اطلاعاتی در این خصوص مواجه‌ایم.

مدبرنژاد عنوان کرد: دسترسی به ساده‌ترین امکانات بهداشتی برای زنان عشایر به صورت مطلوب مقدور نیست لذا راه‌حلی که برای این مسئله وجود دارد آگاهی‌بخشی است و لازم است تیم‌هایی به مناطق عشایرنشین اعزام و آگاهی‌بخشی در زمینه مسائل بهداشتی به زنان داده شود.

وی ادامه داد: راه‌حل دیگر که برای زنان عشایر می‌توان در نظر گرفت اینکه بسته‌های بهداشتی تهیه و در اختیار آنها قرار دهیم، البته اگر این راهکار به صورت مقطعی اجرا شود نه تنها مشکلی حل نمی‌شود بلکه می‌تواند مشکلی به مشکلات قبلی اضافه کند که پیشنهاد می‌کنم به صورت مستمر مسائل و مشکلات زنان رصد و مورد پیگیری جدی قرار گیرد.

مدبرنژاد به دوری مراکز سلامت علوم پزشکی از مناطق عشایری اشاره و عنوان کرد: زنان عشایری نیاز به غربالگری مداوم دارند اما به دلیل دوری عشایر به مراکز بهداشت دسترسی برای آنها فراهم نیست.

سرپرست دفتر امور بانوان و خانواده استانداری کهگیلویه و بویراحمد به بهداشت فردی جامعه عشایری اشاره کرد و عنوان کرد: متاسفانه مناطق عشایرنشین ما از حمام و سرویس‌های بهداشتی برخوردار نیستند که این مسئله برای زنان به خاطر مسائل خاص زنانگی که دارند می‌تواند مشکلات عدیده‌ای را ایجاد کند، حتی منجر به بیماری در خانم‌ها شود.

وی با اشاره به اشتغال زنان عشایر، ادامه داد: هر استانی از یک سری ظرفیت‌های بومی جهت اشتغال برخوردار است و کهگیلویه و بویراحمد از این قاعده مستثنی نیست.

وی تصریح کرد: در جامعه عشایری پتانسیل‌های بومی وجود دارد برای مثال زنان عشایر ما در حوزه‌هایی مانند گلیم‌بافی، جاجیم بافی و به صورت کلی صنایع دستی از استعداد و توانمندی بالقوه‌ای برخوردار هستند که لازم است تمهیدات لازم جهت تبدیل این استعداد بالقوه به بالفعل صورت گیرد و استعداد مغفول مانده زنان عشایر کشف و از آنها بهره‌برداری شود.

وی به تولیدات عشایری اشاره و با بیان اینکه زنان سهم عمده‌ای در این تولیدات دارند، گفت: محصولات لبنی و پشم از تولیدات عشایر است که نیاز است از خام‌فروشی این محصولات جلوگیری و زمینه‌ای فراهم کنیم تا جامعه عشایری ما به عنوان قطب محصولات لبنی در کشور معرفی شود.

مدبرنژاد بیان کرد: در جامعه عشایری زنان کارآفرینی وجود دارد که نیاز است به این زنان توجه شود و امکانات مورد نیاز جهت ارتقاء کار آنها در اختیار این زنان قرار گیرد.

مدبرنژاد عنوان کرد: زنان عشایر استان چنان درگیر سختی کار هستند که فرصت رسیدگی به مسائل شخصی را ندارد که می‌طلبد امکاناتی مانند کپسول و اجاق گاز تهیه و در اختیار آنها قرار گیرد تا زنان برای تهیه هیزم دچار رنج نشوند.

وی به جاده‌های صعب‌العبور عشایری اشاره و خاطرنشان کرد: جاده های عشایری مشکلات زیادی را برای زنان خصوصا مادران باردار ایجاد کرده است و مانعی برای رساندن به موقع زنان به نزدیکترین مرکز درمانی هستند که این موضوع در دستور کار قرار گیرد

ادامه بازداشت و بلاتکلیفی روناک رضایی دانشجوی دانشگاه علامه

 روناک رضایی، دانشجوی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی باوجود گذشت دوماه هنوز در بازداشت و بلاتکلیفی به سر می‌برد. این در حالی است که او تاکنون به شکل رسمی تفهیم اتهام نشده و از داشتن وکیل هم محروم بوده است.

روناک رضایی، شهروند ساکن آبادان و دانشجوی دانشگاه علامه که پس از فروریختن ساختمان متروپل در اوایل خرداد در آبادان بازداشت شده است، در بلاتکلیفی به سر می‌برد. گفته می‌شود نهادهای قضائی از پذیرش وکیل برای این شهروند آبادانی سرباز زده‌اند و با وجود گذشت دو ماه از بازداشت او هنوز تفهیم اتهامی برای وی صورت نگرفته است.

روناک رضایی یک ماه پس از بازداشت در تاریخ ۱۱ تیر (۲ ژوئن) از بازداشتگاه امنیتی سپاه به زندان سپیدار اهواز منتقل شد.

او در حالی در بازداشت به سر می‌برد که افراد دیگری نیز در آبادان پس از واقعه متروپل بازداشت شده‌اند و به نظر می‌رسد این افراد نیز به همراه وی در بلاتکلیفی به سر می‌برند و قرار است به پرونده این افراد به شکل مشترک رسیدگی شود.

چندی پیش فرزانه زیلابی، وکیل دادگستری در خصوص وضعیت این شهروند آبادانی گفت: “پرونده روناک رضایی ابتدا در شعبه ۳ دادسرای آبادان و سپس به شعبه ۱۲ بازپرسی دادسرای اهواز ارجاع داده شد و از سوی این شعبه اتهام مطروحه علیه وی فعالیت تبلیغی علیه نظام اعلام شد و متاسفانه به استناد همان تبصره ناعادلانه ماده ۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری با ورود من در این مرحله از دادرسی مخالفت شد.”

عدم قبول وکیل برای روناک رضایی در حالی صورت گرفته که حتی برای او زمان دادگاه هم در نظر گرفته شده که به دلیل “سفر قاضی به مکه” این دادگاه لغو شده است. به گفته منابع آگاه تا کنون دوبار برای این دانشجوی دانشگاه علامه قرار کفالت صادر شده اما در هر دوبار نهادهای قضایی پس از چند روز از قبول قرار کفالت سرباز زده‌اند.

پس از بازداشت خانم رضایی، شماری از انجمن‌های علمی دانشجویی و دانشجویان علوم اجتماعی کشور با انتشار بیانیه‌ای نسبت به بازداشت وی واکنش نشان داده و خواستار آزادی وی شدن

ناهید شیرپیشه به زندان کچویی کرج منتقل شد

 ناهید شیرپیشه، مادر پویا بختیاری، از جان باختگان اعتراضات آبان ۹۸، روز پنجشنبه ۶ مردادماه، به زندان کچویی کرج منتقل شد. وی روز دوشنبه ۲۰ تیرماه، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز پنجشنبه ۶ مردادماه ۱۴۰۱، ناهید شیرپیشه، مادر پویا بختیاری، از جان باختگان اعتراضات آبان ۹۸، به زندان کچویی کرج منتقل شد.

به گفته یک منبع مطلع در زمان انتقال به خانم شیرپیشه گفته شده بود که قرار است او را آزاد کنند.
این انتقال در شرایطی است که همچنان شماری از اعضای خانواده‌های جان‌باختگان آبان ۹۸، علیرغم گذشت ۱۸ روز از زمان دستگیری، کماکان در بازداشتگاه های امنیتی در بازداشت و بلاتکلیفی به سر می‌برند.

لازم به یادآوری است؛ در روز دوشنبه ۲۰ تیرماه، ناهید شیرپیشه و مهرداد بختیاری، مادر و عموی پویا بختیاری، سکینه احمدی مادر ابراهیم کتابدار، رحیمه یوسف زاده مادر نوید بهبودی، محبوبه رمضانی مادر پژمان قلی پور، سعید دامور برادر وحید دامور و سمیه جعفرپناه، خواهر محسن جعفرپناه توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند.  

از سوی دیگر بی بی سی فارسی نیز در خبری از بازداشت طلعت مشکی مادر محسن جعفرپناه، ایران الهیاری مادر مهرداد معین‌فر و زینب محمدی مادر محمد طاهری خبر داد. از میان این شهروندان، سکینه احمدی، محبوبه رمضانی و رحیمه یوسف زاده آزاد شدند.

هرانا روز دوشنبه ۲۷ تیر ۱۴۰۱، طی گزارشی به تداوم بازداشت و بلاتکلیفی این شهروندان پرداخته بود.

تا لحظه تنظیم این گزارش از دلایل بازداشت، اتهامات مطروحه این شهروندان اطلاعی در دست نیست.

خانم شیرپیشه پیشتر نیز به دلیل فعالیت های مدنی خود سابقه بازداشت توسط نهادهای امنیتی را داشته است. ناهید شیرپیشه، مادر پویا بختیاری (زاده ۱۹ شهریور ۱۳۷۱ – درگذشتهٔ ۲۵ آبان ۱۳۹۸ در مهرشهر کرج) یکی از جان‌باختگان اعتراضات سراسری ۱۳۹۸ ایران است.

منوچهر بختیاری، پدر پویا بختیاری نیز اکنون دوران محکومیت خود را در ندامتگاه مرکزی کرج سپری می‌کند.

ادامه انتشار اعترافات اجباری منتسب به زنان معترض همزمان با تشدید فشار برای حجاب اجباری

 پس از پخش اعترافات اجباری منتسب به یک زن معترض به یک فرد مزاحم و تذکردهنده برای حجاب اجباری در اتوبوس، خبرگزاری فارس در ویدیویی اعترافات اجباری نسبت داده شده به الهام فرشاد، زنی که به مزاحمت یک آخوند اعتراض کرده بود را منتشر کرد.

در این ویدیو، این زن که نامش معرفی نمی‌شود، می‌گوید در حال عصبانیت به این آخوند «اهانت» کرده و فیلم برخورد را دوستش گرفته است. او در این ویدیو علیه خود شهادت می‌دهد و ابراز پشیمانی می‌کند.

چندی پیش کلیپی در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد که در آن، الهام فرشاد، در پاسخ به‌ یک آخوند که به‌خاطر نوع پوشش مزاحمش شده بود، می‌گوید: «شاشیدم وسط عمامه‌ات.»

طبق اطلاعات ایران اینترنشنال، ماموران وزارت اطلاعات الهام فرشاد را چهارشنبه ۲۲ تیر در منزلش بازداشت کردند و او به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.

او پس از ده روز بازداشت، با وثیقه ۵۰۰ میلیونی از زندان آزاد شد و همان زمان برخی منابع گفتند ماموران امنیتی از او اعتراف تلویزیونی هم گرفته‌اند.

الهام فرشاد ۲۸ ساله و حسابدار یک شرکت خصوصی است و در زمان بازداشت تنها دو تماس کوتاه با خانواده‌اش داشت.

انتشار این فیلم، یک روز پس از انتشار ویدیویی از اعترافات اجباری یک زن با هویت نامشخص صورت گرفته که رسانه‌های حکومتی آن را به سپیده رشنو، زن مخالف حجاب اجباری نسبت دادند.

با این حال، یک منبع مطلع به ایران اینترنشنال گفت زنی که در این کلیپ مجبور به اعتراف اجباری شده سپیده رشنو نیست و این ویدیو مربوط به یک زن دیگر در اتوبوس است که با زن متذکر حجاب درگیر شده و دستش آسیب دیده است.

این ویدیو چند روز پس از آن منتشر شده که گزارش‌ها از نگهداری سپیده رشنو، شهروند اهل خرم‌‌آباد و ساکن تهران، در یک بازداشتگاه اطلاعات سپاه، موسوم به بند الف-یک و محروم از دسترسی به وکیل و تماس با خانواده بود.

این اولین بار نیست که جمهوری اسلامی تلاش می‌کند با پخش اعترافات اجباری از بازداشت‌شدگان، آنان را به شهادت دادن علیه خود و تایید مواضع حکومت وادار کند. جمهوری اسلامی این شیوه را از ابتدای استقرار خود در ایران در پیش گرفته است.

پخش اعترافات اجباری نوید افکاری کشتی‌گیر محکوم به اعدام، علی یونسی و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی زندانی، احمدرضا جلالی، پزشک ایرانی-سوئدی و میلاد حاتمی، چهره‌ مشهور اینستاگرامی از جمله اعترافات اجباری است که در سال‌های اخیر اخذ و منتشر شده است

مادر دادخواهی که به دلیل دادخواهی و اعتراض به قتل پسرش به ۱۰۰ ضربه شلاق محکوم

 محبوبه رمضانی برای عدالت و دادخواهی پسرش پژمان قلیپور که به دلیل حضور در تظاهرات سراسری به دست حکومت کشته شد، تلاش می‌کند.

بنجامین وینتال – رژیم آخوندی در ایران هفته گذشته محبوبه رمضانی را به دلیل حضور در اعتراضات مسالمت‌آمیز کمپین «مادران دادخواه» به خاطر اجرای عدالت درباره قاتل پسرش که به دست جمهوری اسلامی کشته شد، به ۱۰۰ ضربه شلاق محکوم کرد.

محبوبه رمضانی برای عدالت و دادخواهی پسرش پژمان قلیپور مبارزه می‌کند که در آبان۹۸ به دلیل حضور در تظاهرات سراسری علیه افزایش قیمت بنزین توسط حکومت دینی کشته شد.

محبوبه رمضانی خطاب به نظام گفت: «شما خوب می‌دانید که آبان نابودتان می‌کند. آبان ادامه دارد، مگر اینکه همه خانواده‌های آبان را بکشید، مثل کاری که با بچه‌های ما کردید.»

بنا بر تقویم ایران، آبان مصادف با ماه نوامبر است. در سال ۲۰۱۹ انبوهی از مخالفان، معترضان و ناراضیان از رژیم جمهوری اسلامی در این ماه کشته شدند.

مینا بای ستون‌نویس ایرانی- نروژی و حسین رونقی روزنامه‌نگار مقیم ایران در توییتر پیام‌هایی درباره وضعیت وخیم محبوبه رمضانی [که چندی پیش آزاد شد] منتشر کردند.

رمضانی هفته گذشته در قالب کمپینی در داخل ایران، به سیاست رژیم مبنی بر آپارتاید جنسیتی و اجبار زنان به پوشیدن حجاب اعتراض کرد.

حجاب اجباری

پیمان قلیپور برادر پژمان در تاریخ ۱۷ ژوئیه در تلگرام نوشت که احتمالاً حکم مادرش در ارتباط با کمپین مخالفت با حجاب اجباری در ۱۲ ژوئیه است. قلیپور گفت: «بزرگترین دلیل ترس از او این است که حقیقت را فریاد می‌زند. آنها از او می‌ترسند، زیرا او یک دقیقه عکس پژمان را زمین نمی‌گذارد.» او همچنین گفت «تنها جرم مادرش «دادخواهی» است.»

لادن بازرگان فعال حقوق بشر ایرانی- آمریکایی به «اورشلیم پست» گفت: «جمهوری اسلامی ایران مشروع نیست، زیرا یک رژیم مشروع مادرانی را که فرزند از دست داده‌ یا زنانی را که خواستار آزادی و عدالت هستند دستگیر نمی‌کند.»

بازرگان گفت: «این تاکتیک‌های سرکوب برای ایجاد فضای رعب و وحشت طراحی شده‌اند، اما ایرانی‌ها با شجاعت هر روز به خیابان‌ها می‌آیند تا حقوق خود را مطالبه کنند. مردم علیه این رژیم قرون وسطایی حرف می‌زنند و مقاومت می‌کنند. پایان استبداد نزدیک است.»

مسیح علینژاد روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان از صدای آمریکا نیز در گفتگو با «اورشلیم پست» گفت: «مادران آبان به کابوس رژیم اسلامی ایران تبدیل شده‌اند، زیرا آشکارا و شجاعانه می‌گویند ما می‌خواهیم از شرّ جمهوری اسلامی خلاص شویم».

اعتراضات آبان۹۸

در سال ۲۰۱۹، علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران به نیروهای خود دستور داد تا معترضان را به قتل برسانند. به گفته خبرگزاری رویترز، رژیم حدود ۱۵۰۰ معترض را کشت. از سال ۲۰۱۹، ناظران ایران بر این باورند که تظاهرات‌های گسترده نه تنها علیه افزایش قیمت بنزین، بلکه علیه دیکتاتوری خامنه‌ای بوده است.

علینژاد می‌گوید: «یکی از دلایلی که جمهوری اسلامی ایران از مادران آبان هراس دارد، اتحاد آنها در برابر رژیم قاتل است. این مادران از طریق شبکه‌های اجتماعی یکدیگر را پیدا کرده و یکدیگر را به مراسم یادبود فرزندانشان دعوت می‌کنند. رژیم جمهوری اسلامی ایران از اتحاد و همکاری مادران آبان هراس دارد و به همین دلیل آنها را سرکوب می‌کند.»

یکی از رهبران ایرانی کمپین مادران دادخواه که ترجیح می‌دهد ناشناس بماند تا امنیت اعضای خانواده‌اش در ایران به خطر نیفتد، به «اورشلیم پست» اعلام کرد که کمپین مادران دادخواه نمی‌خواهد «هیچ مادر دیگری با قاب‌ عکس فرزندش در آغوشش در پی دادخواهی و عدالت باشد، و مادامی که استبداد جمهوری اسلامی بر ایران حاکم است این فاجعه پایانی نخواهد داشت.» وی در پاسخ به این پرسش که جامعه جهانی برای کمک به مادران دادخواه چه کاری می‌تواند انجام دهد، گفت: «مادران دادخواه و دیگر مبارزان راه عدالت و آزادی در ایران بارها صدای خود را به جامعه جهانی رسانده و خواسته‌اند که حقوق بشر را قربانی مذاکره و معامله با سران جمهوری اسلامی نکنند. اولویت دادن به حقوق بشر و درخواست جامعه جهانی از رژیم برای توقف نقض این حقوق حمایت بزرگی است.»

به گفته وی، «مادران دادخواه بارها اعلام کرده‌اند که برای توانمند شدن در مبارزه با نیروهای رژیم باید صدایشان بلندتر شود و بیشتر به گوش مردم برسد. رژیم جمهوری اسلامی طی سال‌های گذشته بطور گسترده وارد شبکه‌های اجتماعی به‌ویژه توییتر و اینستاگرام شده و از روش‌های مختلف برای سرکوب صداها استفاده می‌کند، از جمله قطع اینترنت که تبدیل به روالی عادی در میانه‌ی اعتراضات شده است.»

همزمان با اعتراضات به خشونت علیه زنان؛ معاون رئیسی: گشت ارشاد نداریم، پلیس امنیت اجتماعی داریم

 در حالی که تصاویر رفتار‌های همراه با خشونت ماموران گشت ارشاد با زنان و دخترانی که با حجاب اجباری مخالف هستند در شبکه‌های اجتماعی در حال انتشار است، انسیه خزعلی معاون امور زنان و خانواده ابراهیم رئیسی رئیس جمهوری ایران می‌گوید: «ما اصلا گشت ارشاد نداریم، اینها پلیس امنیت اجتماعی هستند.»

معاون رئیسی در امور زنان و خانواده سه‌شنبه شب، چهارم مرداد با حضور در برنامه زنده «استودیو هشت» که از طریق شبکه اجتماعی اینستاگرام پخش شد، با تکذیب گشت ارشاد، در پاسخ به این پرسش که آیا با شیوه اجرایی گشت امنیت اخلاق موافق است یا خیر؟ گفت: «شاید ۱۰ درصد از مواردی که نیروی انتظامی برخورد می‌کند درباره مسأله پوشش است آن هم درباره بی‌حجابی و برهنگی است.»

خزعلی، با دفاع ضمنی از عملکرد نیروی انتظامی گفت که «اکثر برخورد‌های صورت گرفته در حوزه سرقت، زورگیری مواد مخدر بوده که واقعاً ضامن امنیت ماست.»

به گفته این مقام مسئول بسیاری رفتار‌های همراه با خشونت ماموران نیروی انتظامی «بزرگنمایی» است و شبکه‌های اجتماعی آن را بد القا می‌کنند.

انسیه خزعلی در حالی وجود گشت ارشاد را انکار می‌کند که در ماه‌های اخیر کارزارهای متعدد مجازی و خیابانی در مخالفت با «حجاب اجباری» و همچنین مبارزه با برخورد خشن نیروهای نظامی جمهوری اسلامی با مخالفان در حال شکل گیری است.

برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی فعالیت «گشت ارشاد» جمهوری اسلامی را با گشت‌های مشابه در زمان گروه اسلامگرا و تروریست «داعش» در سال ۲۰۱۴ مقایسه کرده‌اند که زنان را با خشونت به اسارت می‌بردند.

برخی دیگر مانند عباس عبدی، روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب، نیز نوشته‌اند که این رفتارها با دختران نوجوان، به «وضعیت ناخوشایندی» منجر خواهد شد.

جمهوری اسلامی از سال‌های آغازین پس از انقلاب ۵۷ «آزادی پوشش» را ممنوع کرد. حکومت در سال ۶۲ با تصویب قوانینی در مجلس شورای اسلامی، رسما «حدود شرعی» مشخصی را برای نوع پوشش زنان در ایران تعیین کرد که عدم رعایت آن با مجازات دارد و در ادبیات حکومتی به آن «بی‌حجابی» می‌گویند.

یک محاسبه ساده درباره آمار بانوانی که گشت ارشاد باید با آنها برخورد کند!

 روزنامه محترم همشهری امروز نوشته است: « اگر قرار باشد گشت ارشاد با بدحجاب‌ها برخورد کند باید با 15 تا 20میلیون خانم برخورد کند. »

به نکات زیر توجه کنید:

* طبق آمارهای رسمی جمعیت ایران در سال 1400، 84 میلیون و 55 هزار نفر بوده است. فرض می‌کنیم این رقم در سال جاری به 85 میلیون نفر رسیده است.

* حدود 22 درصد از جمعیت زیر 14 سال دارند؛ یعنی 18 میلیون و 700 هزار نفر. حدود 6 درصد جمعیت نیز بالای 65 سال دارند؛ حدود 5 میلیون نفر. به این ترتیب، 61 میلیون و 300 هزار نفر از ایرانیان بین 14 تا 65 ساله هستند.

* حدود نیمی از جمعیت ایران را بانوان تشکیل می‌دهند. یعنی 30 میلیون و 650 هزار زن ایرانی بین 14 تا 65 ساله داریم.

* خب؛ طبق نوشته روزنامه همشهری بین 15 تا 20 میلیون بانوی ایرانی برای حجاب لازم‌التذکر هستند. (یعنی حجاب‌شان قابل قبول نیست و خلاف قانون عمل می‌کنند.) اگر رقم حداقل (15میلیون نفر) را در نظر بگیریم، حدود 49 درصد و اگر رقم حداکثر (20 میلیون نفر) را ملاک قرار دهیم، 65 درصد خانم‌ها باید توسط گشت ارشاد مورد تذکر قرار گیرند.

* برای واقعی‌تر شدن این رقم اجازه بدهید محاسبه دیگری هم بکنیم. طبق آمار حدود 20 درصد از ایرانیان را جمعیت روستایی تشکیل می‌دهد (که گشت ارشاد در آن‌جا موضوعیت ندارد) و 80 درصد در شهرها زندگی می‌کنند. به عبارت دیگر خانم‌هایی که می‌توانند جامعه هدف گشت ارشاد باشند تعدادشان به کمتر از 25 میلیون نفر می‌رسد.

* حال اگر طبق نوشته همشهری حداقل 15میلیون و حداکثر 20میلیون نفر از آن‌ها لازم‌التذکر باشند، مفهومش این است که حداقل 60 و حداکثر80 درصد از زنان شهرنشین لازم‌التذکر هستند. معدل این دو رقم یعنی 70 درصد که واقعاً رقم کوچکی نیست!

* غرض از این نوشته فقط یک حساب و کتاب ساده بود. اما همین حساب و کتاب ساده شاید برای اتخاذ هر تصمیمی برای مبارزه با بدحجابی توسط پلیس، وزارت کشور، نهادهای مذهبی، مسئولان امر به معروف و نهی از منکر، جامعه‌شناسان و… به درد بخورد. همین.

پرونده سازی در زندان؛ امتناع مریم اکبری منفرد از حضور در جلسات دادگاه

 مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی تبعیدی که دوران محکومیت خود را در زندان سمنان سپری می‌کند، از بابت پرونده ای جدید طی دو مرحله به دادگاه سمنان احضار شد. خانم اکبری منفرد به دلیل عدم رعایت فاصله زمانی قانونی بین تاریخ ابلاغ و تاریخ احضار و همچنین عدم ارسال ابلاغیه به وکیل خود، از حضور در جلسات دادگاه خودداری کرده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی تبعیدی از بابت پرونده ای جدید طی دو مرحله به دادگاه سمنان احضار شد.

یک منبع مطلع در این خصوص به هرانا گفت: “به تازگی وزارت اطلاعات علیه مریم اکبری منفرد پرونده سازی جدیدی کرده است و برای روز شنبه ۲۵ تیر ابلاغیه حضور در دادگاه سمنان از بابت رسیدگی به اتهام «تبلیغ علیه نظام» برای او صادر شده بود. خانم اکبری منفرد به دلیل اینکه وکیلشان احضاریه را دریافت نکرده بود از رفتن به دادگاه انصراف داد. مجددا ابلاغیه‌ای برای حضور در دادگاه برای روز سه شنبه ۲۸ تیر صادر شد که به دلیل عدم رعایت فاصله زمانی قانونی بین تاریخ ابلاغ و تاریخ احضار، آقای حسین تاج وکیل خانم اکبری منفرد نسبت به احضاریه اعتراض کرده و دادگاه را لغو می کند.”

این منبع مطلع در ادامه افزود: “در پی عدم حضور خانم اکبری منفرد در دادگاه، به وی اعلام شده است که باید درخواست وکیل را دوباره ثبت کند و خانم اکبری در اعتراض به این موضوع از امضای هر برگه ای امتناع کرده است. این پرونده سازی جدید در حالی صورت گرفته که وکیل و خانواده و حتی خود خانم اکبری از دلیل این اتهام بی اطلاع هستند.”

این زندانی سیاسی که از بیماری کبد چرب رنج می برد کماکان از رسیدگی پزشکی محروم است.

هرانا فروردین ماه امسال در گزارشی از شرایط نامناسب جسمی این زندانی و محرومیت از رسیدگی پزشکی و اعزام به مراکز درمانی خبر داده بود.

مریم اکبری منفرد، از دیماه ۸۸ دوران محکومیت ۱۵ ساله خود را بدون حتی یک روز مرخصی در زندان سپری می‌کند.

پیشتر حسین تاج وکیل مدافع این زندانی، ضمن اشاره به تداوم محرومیت موکلش از حداقلی‌ترین ظرفیت‌ تسهیلات قانونی، از درخواست اعاده دادرسی مجدد برای پرونده‌ این زندانی سیاسی خبر داده بود. به گفته او درخواست اعاده دادرسی پیشین وی که بر مبنای لایحه قبلی بوده، بدنبال اعمال تغییراتی در قانون، مورد بی توجهی مراجع قضایی قرار گرفته است.

مریم اکبری منفرد ساعت ۳ بامداد ۱۰ دیماه سال ۱۳۸۸ و پس از حوادث عاشورای ۸۸ بازداشت و در خردادماه سال بعد توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. اتهام این زندانی “محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران” عنوان شده اما خود او آن را وارد ندانسته است.

وی پس از حدود ۹ ماه تحمل حبس در یکی از سلول‌های انفرادی بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین، بند متادون و بند زندان زندان اوین از مهرماه ۸۹ در زندان رجایی شهر تحمل حبس می‌کرد و در اردیبهشت ۹۰ به زندان قرچک ورامین منتقل شد. او در آنجا و پس از اعتراض به شرایط زندان و نوشتن نامه‌های متعدد به مراجع تقلید، مسئولان نظام و احمد شهید، گزارشگر سابق ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران، به بند زنان زندان اوین منتقل شد.

خانم اکبری منفرد در تاریخ ۱۹ اسفندماه ۹۹، از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد. این زندانی سیاسی روز اول تبعید در بازداشتگاه موسوم به مبارزه با موادمخدر نگهداری شده و توسط ماموران اداره اطلاعات مورد بازجویی قرار گرفت. او نهایتا بدون رعایت اصل تفکیک جرائم و در نبود امکانات بهداشتی به بند عمومی این زندان منتقل شد.

لازم به ذکر است که دو برادر مریم اکبری منفرد در سال‌های ۶۰ و ۶۳ به اتهام ارتباط و عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران توسط دادگاه‌های انقلاب در ایران اعدام شدند. برادر کوچک و خواهرش نیز در تابستان سال ۶۷ و همزمان با موج اعدام زندانیان سیاسی اعدام شدند.

خانم اکبری منفرد مادر سه دختر است و تا این لحظه از حق آزادی مشروط و حتی یک روز مرخصی طی دوران حبس خود محروم مانده است

تشدید سرکوب زنان در ایران؛ وزیر اطلاعات مخالفت با حجاب اجباری را «برنامه‌ دشمن» خواند

 در حالی که برخوردهای خشونت‌آمیز علیه زنان در ایران تشدید شده و نهادهای مختلف حکومتی از اقدامات خود برای اعمال شدیدتر حجاب اجباری خبر داده‌اند، اسماعیل خطیب، وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی، مخالفت‌های گسترده با حجاب اجباری را «از برنامه‌های دشمن» توصیف کرد.

خطیب روز سه‌شنبه چهارم مرداد در این زمینه گفت: «دشمن در تلاش است که به ارزش‌ها، هنجارهای قرآنی و معنویت جامعه آسیب بزند و ترویج بی‌حجابی از برنامه‌های دشمن است که جامعه را از ارزش‌های قرآن جدا کند.»

با وجود اعتراض‌های گسترده به حجاب اجباری در ایران، حسین رحیمی، فرمانده انتظامی تهران بزرگ گفته است: «در بحث ترویج عفاف و حجاب و در برابر تلاش دشمنان برای مقابله با این فریضه ایستاده‌ایم و با هوچی‌گری و جوسازی و فتنه‌انگیزی دشمنان و مزدوران آن‌ها عقب نخواهیم نشست.»

همزمان احمد خاتمی، عضو هیات‌ رییسه مجلس خبرگان، با اشاره به قوانین حجاب اجباری و هشدار درباره بازگشت به دوران پهلوی گفت: «بازگشت به دوران طاغوت خطر بزرگی است.»

او افزود: «باید مراقب بود و مرتجعان کسانی هستند که می‌خواهند ارزش‌های دوران طاغوت از جمله بی‌حجابی را ترویج کنند.»

اقبال شاکری، نماینده تهران نیز روز چهارشنبه گفت دولت ابراهیم رئیسی در موضوع حجاب با «درایت و سیاست» وارد میدان شده و «می‌داند که باید با بهترین روش و با صلابت عمل کند».

روز سه‌شنبه رییس اداره نظارت بر اماکن عمومی استان مرکزی اعلام کرد ۱۴ آرایشگاه زنانه در این استان به دلیل «تبلیغات و انتشار تصاویر مشتریان» در رسانه‌های اجتماعی پلمب شدند.

یک روز قبل از آن، مدیرکل فرودگاه‌های فارس اعلام کرده بود که از ورود افراد بدحجاب به فرودگاه و ترمینال‌ها جلوگیری خواهد شد و دستورالعمل‌های عفاف و حجاب در این فرودگاه در حال اجراست.

با وجود این اظهارات و اقدامات جمهوری اسلامی، بر اساس تصاویر و ویدیوهای منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، مقاومت زنان و دختران در ایران علیه حجاب اجباری ادامه دارد.

روز سه‌شنبه مسیح علینژاد، فعال حقوق زنان، ویدیویی در اینستاگرام منتشر کرد که در آن یک زن مخالف حجاب اجباری در پاسخ به مردی که تذکر حجاب می‌دهد می‌گوید به او ربطی ندارد که روسری نپوشیده است.

در روزهای اخیر، علاوه بر پویش «من محجبه و مخالف گشت ارشادم» که از سوی زنان محجبه به راه افتاد، کارزار دیگری نیز با عنوان «مخالف حجاب اجباری هستیم» با شعار «در این اتحاد همراه شوید» در شبکه‌های اجتماعی به راه افتاد.

پیش از آن نیز، فعالان و گروه‌های مخالف حجاب اجباری از روز سه‌شنبه ۲۱ تیر ماه کارزار گسترده خود با عنوان «حجاب بی‌حجاب» را در چارچوب نافرمانی مدنی و به منظور مخالفت عملی با حجاب اجباری و برخوردهای خشونت‌آمیز حکومتی آغاز کردند.

قتل یک زن جوان به دست همسرش در مهاباد

 بر اساس گزارش رسیده به هه‌نگاو، شامگاه شنبه ۱ مرداد ۱۴۰۱ (۲۳ جولای ۲۰۲۲)، یک زن جوان اهل مهاباد با هویت بفرین رسولی ۲۷ ساله توسط همسرش با هویت ”امید. ک“ به قتل رسیده است.

یکی از نزدیکان خانواده رسولی در اینباره به هه‌نگاو گفت: ” جسد بَفرین رسولی جهت کالبد شکافی به پزشک قانونی ارومیه منتقل شده و تاکنون تحویل خانواده‌اش داده نشده است“.

هه‌نگاو مطلع شده است این زوج جوان طی روزهای اخیر با هم اختلاف داشته و حتی روز قبل از قتل، مادر بفرین به منزل آنها رفته بود، اما همسر بفرین مانع از ورود وی به منزلشان شده است.

این منبع در ادامه افزود که، قاتل پیشتر بفرین را با کمربند مورد ضرب و شتم قرار داده و آثار کبودی بر بدنش مشهود بوده و سپس با فشردن گردن وی را خفه کرده است.

به گفته این منبع، قاتل پس از قتل مقتول جسد وی را در اتاق شخصی‌اش آویزان و ساعت ۲۳ همان شب به پلیس را مطلع و اعلام کرده که همسرم خودکشی کرده ‌است.

گفتنیست که همان شب امید.ک توسط نیروهای پلیس بازداشت و روز بعد با وثیقه آزاد شده است.

بفرین رسولی که پیشتر نیز یک ازدواج ناموفق داشته است اهل روستای ”قمتره“ و ساکن محله بهمن در مهاباد بود که دو ماه پیش برای دومین بار زندگی مشترک خود را آغاز کرده بود.

هه‌نگاو مطلع شده است که خانواده رسولی اقدام به ثبت شکایت از همسر بفرین نموده‌اند

مهسا قربانی: شانس قضاوتم در جام جهانی‌ دارد از دست می‌رود!

ایران ورزشی نوشت:مهسا قربانی، بانوی داور ایرانی، که این روز ها با اهمال و تبعیض فدراسیون فوتبال دارد شانس خود برای قضاوت در جام جهانی را از دست می‌دهد.

مهسا قربانی، داور بین‌المللی فوتبال است که نامش این روزها در کنار علیرضا فغانی به عنوان تنها دارندگان لایسنس VAR زیاد مطرح شده است. شاید به همین بهانه هم هست که در میان بی‌تفاوتی چند ساله فدراسیون فوتبال، توجه رسانه‌ها به انتخاب او از سوی فیفا برای قضاوت در جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۲۳ معطوف شده است. مسابقاتی که در استرالیا و نیوزلند برگزار می‌شود. این اتفاق با توجه به رویه سخت‌تری که فیفا برای انتخاب داوران زن دارد، یک افتخار ملی برای ایران به حساب می‌آید اما داستان از جایی غم‌انگیز می‌شود که به دلیل بی‌توجهی عجیب فدراسیون فوتبال، شانس حضور مهسا قربانی در این رقابت‌ها هر روز دارد کمرنگ‌تر می‌شود.

تصورش را بکنید با همه تبعیض‌هایی که در داوری فوتبال ایران بین مردان و زنان وجود دارد، بجنگی و صدبرابر همه تلاش کنی، بدون هیچ حمایتی خودت را به جایی برسانی که فیفا برای قضاوت در جام جهانی انتخابت کند اما به دلیل بی‌توجهی مسوولان فدراسیون فوتبال کشورت به کار بزرگی که انجام دادی، در معرض از دست دادن یکی از بزرگ‌ترین شانس‌های زندگی‌ات باشی. این حکایت چیزی است که بر مهسا قربانی، داور بین‌المللی فوتبال ایران می‌گذرد.

در همین رابطه با او که گفتگویی داشته‌ایم.

بهناز میر مطهریان:
چرا خبر انتخاب شما برای قضاوت در جام جهانی، اینقدر نادیده گرفته شد؟

– نمی‌دانم. شاید به دنبال افکاری که دارند، خیلی دوست ندارند روی داوری فوتبال زنان سرمایه‌گذاری کنند. چون رفتار درباره داوران فوتسال هم متفاوت بود اما متأسفانه من این حمایت را از طرف فدراسیون فوتبال دریافت نکرده‌ام.

چه اتفاقی افتاد که این‌طور از فدراسیون فوتبال ناامید شده‌اید؟

اعلام خبر قضاوت من در جام جهانی به ژانویه سال ۲۰۲۰ برمی‌گردد. همزمان با اعلام نام علیرضا فغانی برای قضاوت در جام جهانی قطر. نامه‌ مهمی از طرف فیفا خطاب به ابراهیم شکوری، دبیرکل وقت فدراسیون ارسال شد که اهمیت موضوع در آن ذکر شده بود. آن زمان حتی با آقای سهرابی، مسوول وقت کمیته داوران هم درباره الزامات صحبت کردند و به دو مورد از مهم‌ترین الزامات برای قضاوت من اشاره شد که یکی VAR بود و دیگری قضاوت مسابقات فوتبال مردان.

که ما هیچ یک از این الزامات را نداشتیم.

بله. من خودم در دوره‌ای که از طرف AFC درباره VAR برگزار شده بود شرکت کردم و خیلی تلاش کردم تا همه لایسنس‌های لازم را با موفقیت بگیرم تا مشکلی برای این موضوع پیش نیاد اما درست مثل کسی می‌مانم که از بهترین دانشگاه‌ها فارغ‌التحصیل شده اما سابقه کار ندارد.

درباره این موضوع با مسوولان مربوطه صحبت کرده‌اید؟

بله من با مسوولان فیفا و AFC درباره مشکلاتی که در زمینه VAR و قضاوت مسابقات مردان داریم، خیلی صحبت کردم. حتی با مسوولان فدراسیون فوتبال هم خیلی صحبت کردم اما انگار خودشان را به خواب زده‌اند و هیچ واکنشی به حرف‌های من نشان نمی‌دهند.

نظر مسوولان فیفا در این رابطه چه بود؟

آن‌ها با توجه به شرایط ما راهکارهایی را در اختیار فدراسیون فوتبال گذاشتند و گفتند فدراسیون فوتبال ایران از روابطش با کشورهای همسایه استفاده کند و تا آن‌ها در برخی تورنمنت‌های خود از من برای قضاوت استفاده کنند. حتی همین چند وقت پیش با هیأت رییسه جلسه داشتم و به آن‌ها گفتم که این مسئله برای آن‌ها دو سر برد است. هم من می‌توانم در جام جهانی قضاوت کنم و افتخارش برای ایران خواهد بود و هم موضع نهادهای بین‌المللی درباره رفتار فدراسیون فوتبال ایران با زنان تلطیف می‌شود اما باز هم نخواستند کمک و حمایتی کنند. شاید برای‎شان منفعتی نداشت.

مسوولان فیفا به شما گفته‌اند، شانس‌تان برای قضاوت در جام جهانی کم شده است؟

بله. قضاوتم در جام جهانی در خطر قرار دارد. من با کمیته داوران فیفا جلسات ارزیابی ماهیانه دارم. اوایل خیلی امیدبخش به من می‌گفتند که مشکلی نخواهم داشت اما وقتی هیچ یک از راهکارهای آن‌ها عملی نشده، اواخر دیگر آن امید اولیه را در صحبت‌های‌شان نمی‌بینم و با تعجب از من می‌پرسند چرا فدراسیونت هیچ کاری نمی‌کند و شرایطت تغییری نکرده است؟

فقط شما این شرایط را دارید؟

از بین ۸۰۰ داور، فقط ۵۶ داور برای قضاوت انتخاب شده‌اند که فدراسیون هیچ نقشی در این انتخاب نداشته. ۵۵ نفر دیگر همه توانسته‌اند در مسابقات مردان قضاوت کنند، جز من. فدراسیون هم کوچکترین حمایتی از من نمی‌کند

ورود افراد «بدحجاب» به فرودگاه شیراز ممنوع شد

 مدیرکل فرودگاه‌های استان فارس می‌گوید که از ورود افراد «بدحجاب» به فرودگاه شیراز و ترمینال‌های پروازی آن جلوگیری خواهد شد.

غلامرضا کریم‌آقایی روز دوشنبه ۳ مرداد طی جلسه‌ای در ادامه گفت در این راستا با مقام قضایی نیز هماهنگی‌های لازم انجام شده و مقابله با ورود زنان مسافر که از نظر ماموران «بدحجاب» به‌شمار می‌آیند در فرودگاه «در حال اجراست.»

زهرا یقطین، مدیرکل امور بانوان و خانواده استانداری فارس نیز در این جلسه گفته است «مسئله عفاف و حجاب در فرودگاه شیراز به‌عنوان ورودی سومین حرم اهل بیت باید رعایت شود».

وی ادامه اظهار داشته است که «در تلاش هستیم که با راه‌اندازی کارگاه‌هایی در ادارات و سازمان‌ها فرهنگ حجاب را ترویج و مورد تأکید قرار دهیم.»

در ماه‌های اخیر روند برخورد خشونت‌آمیز با زنان در ایران به بهانه اجبار به رعایت حجاب اسلامی شدت گرفته است.

همزمان با افزایش فشارها در این زمینه، مخالفت‌ها با حجاب اجباری از جمله مخالفت شماری از زنان محجبه در شبکه‌های اجتماعی به این سیاست و رفتار جمهوری اسلامی بیشتر شده است.

در این میان، سازمان بهشت زهرا در تهران اعلام کرده که سنگ‌های قبر که تصاویر بی‌حجاب از زنان متوفی به روی آن نقش بسته بود، از روی مزارها پاک شده و این روند در آینده نیز «بر اساس نظر شرعی علما» ادامه خواهد یافت

نازنین بهرامی، بازیگر تئاتر، توسط نیروهای امنیتی «بازداشت شد»

 

نزدیکان نازنین بهرامی، بازیگر و از امضاکنندگان بیانیه ۸۰۰ زن، به رادیو فردا گفتند که او روز شنبه یکم مردادماه در میدان انقلاب تهران، توسط چند «لباس شخصی» دستگیر شده است.

نازنین بهرامی، از امضاکنندگان بیانیه ۸۰۰ زن سینماگر علیه خشونت جنسی در سینمای ایران، است.

به گفته نزدیکان خانم بهرامی، او حوالی ۱۱ صبح شنبه اول مرداد ماه ۱۴۰۱ در حال بازگشت از محل کار خود در محدوده خیابان انقلاب بود که توسط چند لباس‌شخصی احاطه و دستگیر شد.

بر اساس این گزارش، لباس‌شخصی‌ها دوربین به گردن داشتند و پس از ضبط تلفن همراه نازنین بهرامی و اطرافیان او، همراهان این بازیگر را رها کردند اما او را با خود به مکانی نامعلوم انتقال دادند.

هنوز از دلایل بازداشت خانم بهرامی، محل نگه‌داری و نهاد بازداشت‌کننده او اطلاعی در دست نیست.

اواسط تیرماه امسال، حسین فرحبخش، از تهیه‌کنندگان سینمای ایران، خواستار «شلاق زدن» به سینماگران زنی شده بود که به «خشونت، آزار و باج‌گیری جنسی» در عرصه سینما و تئاتر اعتراض کرده‌اند. او در برنامه‌ای رادیویی جرم زنان معترض را «اشاعه فحشا» خوانده بود.

در چند ماه گذشته فشار نهادهای نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی بر فعالان و شهروندان زن در ایران تشدید شده است.

افزایش برخورد «خشونت‌آمیز» پلیس گشت امنیت اخلاقی موسوم به گشت ارشاد علیه شهروندان زن نیز از جمله این موارد است

گزارشی از بازداشت الهام فرشاد در تهران

 الهام فرشاد، شهروندی که اخیرا ویدیویی از درگیری لفظی وی با یک روحانی در شبکه‌ های اجتماعی منتشر شده بود، پس از گذشت ۱۰ روز از زمان دستگیری با تودیع قرار وثیقه به صورت موقت آزاد شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از ایران اینترنشنال، الهام فرشاد، شهروند تهرانی که ۲۲ تیرماه سال جاری توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود بازداشت شده بود آزاد شد.

بنابر این گزارش، آزادی موقت این شهروند مورخ ۱ مردادماه پس از گذشت حدود ۱۰ روز از زمان بازداشت و با تودیع قرار وثیقه ۵۰۰ میلیونی صورت گرفته است.

پیش از این ویدیویی از دخالت یک روحانی در خصوص نحوه پوشش خانم فرشاد به بهانه “امر به معروف” و در پی آن درگیری لفظی این شهروند با “آمر به معروف” در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده بود که واکنش بسیاری از کاربران فضای مجازی را به دنبال داشت.

خانم فرشاد که ۲۸ سال سن دارد، مدت بازداشت خود را در بند ۲۰۹ زندان اوین سپری کرد. در طول مدت بازداشت او تنها دوبار اجازه تماس کوتاه با خانواده خود را یافت.

تا لحظه تنظیم این گزارش، از اتهامات مطروحه علیه این شهروند اطلاعی حاصل نشده است.

تداوم بازداشت و بلاتکلیفی سپیده رشنو در بازداشتگاه اطلاعات سپاه

 سپیده رشنو، دانشجوی ساکن تهران و اهل خرم آباد، هم اکنون در بازداشتگاه اطلاعات سپاه، موسوم به بند الف-یک در بازداشت و بلاتکلیفی بسر میبرد. وی اوایل هفته گفته، به دلیل آنچه “هتاکی و ضرب و شتم آمر به معروف” عنوان شده بود، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، سپیده رشنو، شهروند بازداشتی ساکن تهران، در بازداشت و بلاتکلیفی بسر میبرد.

سپیده رشنو ابتدای هفته گذشته، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد و هم اکنون در بازداشتگاه اطلاعات سپاه، موسوم به بند الف-یک در بازداشت بسر میبرد. وی از دسترسی به وکیل و تماس با خانواده محروم بوده و همین امر موجب افزایش نگرانی خانواده خانم رشنو در خصوص وضعیت وی شده است.
تا زمان تنظیم این گزارش از اتهامات مطروحه علیه خانم رشنو اطلاعی در دست نیست.

یک منبع نزدیک به خانواده این شهروند به هرانا گفت: «خانم رشنو تنها یکبار طی تماسی کوتاهی با نزدیکان خود اعلام کرده که بازداشت شده است اما تماسی با خانواده خود نداشته است. همچنین به خانواده گفته شده که پرونده سپیده رشنو در شعبه ۳ بازپرسی دادسرای اوین تحت بررسی قرار دارد.»

هفته گذشته ویدئویی از درگیری دو نفر در یکی از اتوبوس های بی آر تی در فضای مجازی منتشر شد که نشان میدهد شخصی به بهانه “امر به معروف” اقدام به دخالت در نحوه پوشش یک زن کرده است. در پی این موضوع شماری از حاضران با آمر به معروف که قصد فیلمبرداری از معترضان به دخالت او را داشت، درگیر شده بودند.

پس از انتشار ویدئو مورد اشاره، سپیده رشنو توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.

کارشناسان بسیاری همواره مسئله امر به معروف را دخالت در حوزه شخصی زندگی افراد و متضمن رواج بی قانونی و خشونت دانسته و نسبت به آن هشدار داده اند.

سپیده رشنو، متولد ۱۳۷۳، دانشجو، ساکن یکی از خوابگاه های دانشجویی در تهران و اهل خرم آباد است.